User-agent: * Allow: / นิทานเซน Zentale

วันพฤหัสบดีที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2553

ในเพลงเย้ยยุทธจักร จัดว่าเป็นเซน Zen รึว่า เซ็น รึเปล่า ฟังเพลงกันบ้างดีกว่านะคะ



แปลได้ว่า


ทะเลสรวล สาดเซาะ ชายฝั่ง

ฝูงคลื่น สาดซัดฝั่ง เราเห็น

สวรรค์หัวเราะ เยาะเย้ย พสุธาคลั่ง

"พวกเขา"เท่านั้น ที่กำหนด ผู้ชนะหรือแพ้


ภูผาสำรวล เริงร่า พายุยัง ห่างไกล

คลื่นเมื่อถึงฝั่ง โลกก็ยัง คงอยู่

สายลม แอบหัวเราะ ความเงียบ(เหงา) สิ้นสูญพลัน

แม้กาลผ่าน ล่วงเลยไป สายสัมพันธ์ ยังแฝงด้วย คับแค้น

แอบหัวเราะให้กับ กาล(เวลา)ที่ผ่านไป เดียวดายอยู่ กลางมหานที(แห่งความเหงา)

สุดท้าย....ฉันเหลือ แต่ความอำมหิต ทดแทน สำนึกรู้ถูกผิด.... 
...................................................................................................

The seas laugh, lashing on both coasts.
ทะเลบ้าคลั่ง ถาโถมเข้าสู่ฝั่ง

Carried in the waves, we have only now.
เพียงเราในปัจจุบัน ลอยคออยู่บนคลื่น

The heavens laugh, at the troubled world.
สวรรค์หัวเราะ กับโลกที่ป่าเถื่อน

Only they know, who is to win or lose.
มีแต่พวกมันรู้ ใครจะอยู่จะไป

The mountains laugh, the rain is afar.
ภูผาหัวเราะ ท้าทายห่าฝน

When the waves grow old, the world still goes on.
เมื่อคลื่นสงบลง โลกยังคงอยู่

Sniggering at the wind, lost in quiet solitude.
เสียงหัวเราะของลม ทำลายความเงียบงัน

Bygone camaraderie bequeaths a tinge of melancholy.
มิตรภาพที่ผ่านพ้น แต่งแต้มความเศร้าโศก

Sniggering at my wasted life, afloat in the sea of loneliness.
เสียงหัวเราะเพรียกเรียกชีวิตฉัน ยังคงล่องลอยในโลกวิญญาณ

I only have my cynicism to redeem my sanity.
มีแต่โลกที่โหดร้าย คอยฉุดรั้งวิญญาณไว้
................................................................................

...ขุนเขายะเยือกหวังเพียงผู้เดินทางผ่าน
ไป ให้ไกลสุดไกล
เพียงคนเดินผ่าน นั้นไปไม่มีวันสิ้น
กองเกวียนยังเคลื่อนไหล
ชีวิตมีวันสิ้น...คนไม่มีวันพอ