ในประเทศญี่ปุ่นสมัยแรกๆ มีการใช้โคมไฟกันโดยทั่วๆไป โคมไฟดังกล่าวทำโครงด้วยไม่ไผ่และใช้กระดาษหุ้มไว้โดยรอบ ภายในจุดเที่ยน1เล่ม เพื่อส่องสว่าง และใช้เป็นตะเกียงในสมัยโบราณ
คืนวันหนึ่ง ชายตาบอดผู้หนึ่งได้ไปเยี่ยมเพื่อนของเขาคนหนึ่ง พอจะลากลับบ้าน เพื่อนก็ให้เขาถือโคมไฟกลับไปด้วย
"ฉันไม่ต้องการโคมไฟหรอก"เขากล่าวขึ้น "มืดหรือสว่างมันก็เหมือนๆกันแหละสำหรับฉัน"
"ฉันรู้ว่าเธอน่ะไม่ต้องการโคมไฟเอาไว้ส่องทาง" เพื่อนของเขาตอบ " แต่ถ้าไม่มีโคมไฟไปด้วย บางทีอาจจะมีใครบางคนวิ่งมาชนเธอเข้าก็ได้ ดังนั้นฉันคิดว่า เธอควรจะเอาโคมไฟไปด้วยนะ"
ชายตาบอดจึงออกเดินทางมาพร้อมกับโคมไฟดวงนั้น และไม่ทันที่เขาจะเดินไปได้ไกลสักเท่าไหร่เลย ก็มีคนวิ่งมาชนเขาเข้าอย่างจัง "จะเดินไปไหนมาไหนก็ระมัดระวังหน่อยซสิ" เขาพูดกับคนที่วิ่งมาชนเขาด้วยเสียงอันดัง "คุณมองไม่เห็นโคมไฟดวงนี้หรือ?"
" โึคมไฟของคุณพี่น่ะ เทียนมันดับไปแล้วล่ะพี่ชาย" ชายคนนั้นตอบสวนขึ้นมา
นิทานเรื่องนี้ ผู้เขียนบล็อคใช้หัวข้อมาจากหนังสือ อยู่อย่างเซน ตามที่ท่านผู้เขียนได้กล่าวไว้ในหัวข้อนั้น สำหรับความหมายของนิทานเรื่องนี้ อยากให้ทุกคนอ่าน แล้วลองพิจารณาดูเองว่า เกิดอะไรขึ้น แล้วเกี่ยวข้องกับการอนุรักษา มหาทำลายอย่างไร
ส่วนล่างต่อจากนี้ เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนบล็อค ถูกหรือผิด ยินดีน้อมรับค่ะ
จริงๆแล้วถ้าเป็นผู้เขียนเอง เพื่อนตาบอดมาเยี่ยมที่บ้าน คงไม่ปล่อยให้เดินกลับเองไม่ว่ากลางวันหรือกลางคืนหรอก แต่จะไปส่งเพื่อนด้วยตนเองจนกว่าเพื่อนตาบอดจะถึงบ้านโดยปลอดภัย เมื่ออ่านนิทานเรื่องนี้แล้ว เห็นว่า เพื่อนตาดีในเรื่องนี้ ที่เพื่อนตาบอดอุตส่าห์คิดถึงและเข้าไปเยี่ยมนั้น ค่อนข้างไม่ใช่เพื่อนที่ดีเลย
การปล่อยให้เพื่อนตาบอดเดินทางกลับบ้านคนเดียว ในกลางคืน พร้อมกับให้โคมไฟที่หุ้มด้านนอกด้วยกระดาษ ด้านในจุดเทียนหนึ่งเล่ม เพื่อป้องกันภัย ไม่ให้คนอื่นวิ่งมาชนเพื่อน โดยที่ตนเองก็คิดว่า ถ้าตนเองที่ตาดีถือ ก็จะสามารถป้องกันภัยได้นั้น ในกรณีที่เพื่อนตาบอด ก็คงจะเป็นเช่นนั้นด้วย
สุดท้ายเพื่อนตาบอดก็ยังโดนคนวิ่งมาชนอยู่ดี และเคราะห์ดี ที่เป็นคน ที่วิ่งมาชนเพื่อนตาบอด ไม่ใช่สัตว์ร้าย ที่อาจเป็นอันตรายต่อเพื่อนที่ตาบอดอยู่แล้วได้
และในกรณีนี้ การที่เทียนดับ ยังอาจจะเป็นผลดีกว่าเทียนที่ยังไหม้ไปเรื่อยๆอีก เพราะว่าหากเทียนยังคงจุดต่อเนื่องจนหมด เทียนอาจจะลามไหม้กระดาษที่หุ้มเทียนอยู่ และเมื่อไหม้แล้ว อาจจะลามไปที่เพื่อนตาบอดคนนั้น
พอโดนความร้อน เพื่อนตาบอดคนนั้นอาจจะต้องโยนไฟทิ้ง อาจกลายเป็นปัญหาลุกลามไป เกิดไฟไหม้ เพราะว่าเพื่อนตาบอดก็คงไม่รู้ว่า จะตามไปดับไฟอย่างไร
ของที่ดีกับเรา หรือของที่เราคิดว่าเราเคยใช้แล้วมันดี อาจจะไม่ได้ดีไปตลอดชั่วชีวิตเรา และอาจจะไม่ได้มีประโยชน์เลยต่อผู้อื่น ซ้ำร้าย ยังอาจะเป็นอันตรายต่อผู้อื่นอย่างมากด้วยก็ได้
ที่มา :ละเอียด ศิลาน้อย.อยู่อย่างเซน.พิมพ์ครั้งที่8:สำนักพิมพ์ดอกหญ้า2000,กรุงเทพมหานคร; 2544
